ecoPunkt

Leki tej grupy, podobnie jak niektórych innych grup, mają obecnie znaczenie historyczne. Wspominamy o nich ze względów toksykologicznych i ciekawszych aspektów działań niepożądanych. Wodzian amylenu (Amylene hydrate), trzeciorzędowy alkohol otrzymywany syntetycznie z izoamylenu, jest płynem bezbarwnym, oleistym, o smaku piekącym i zapachu podobnym do kamfory. Wodzian amylenu wchłania się z przewodu pokarmowego. Również szybko wydala się przez płuca i nerki. Jest to silny lek nasenny, jednak działający krótko. Pełne działanie występuje już po 10 — 15 min od chwili podania. Obecnie nie stosowany. Przedawkowanie wodzianu amylenu wywołuje głęboką narkozę trwającą nieraz kilka dni. Czynność ośrodka oddechowego i mięśnia sercowego znacznie się wówczas zmniejsza. Oddechy stają się powierzchowne, tętno nitkowate, słabo wyczuwalne. Zgon następuje wskutek porażenia ośrodka oddechowego. Dawka śmiertelna, wynosi około 28 g. Izoamylen, nienasycony węglowodór o ogólnym wzorze C5H10, substancja macierzysta wodzianu amylenu, ma silne właściwości znieczulające. Izoamylen był dawniej, używany do wywoływania znieczulenia.